Marian Wnuk (filozof)

---

Życiorys

Marian Wnuk to wybitny filozof, który swoją akademicką karierę rozpoczął od ukończenia studiów magisterskich w 1972 roku na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie studiował chemię. W latach 1972–1975 pracował jako asystent w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Lublinie, a w ostatnim roku na stanowisku starszego asystenta.

Po okresie zatrudnienia w Lublinie, w latach 1975–1979 kontynuował edukację na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie specjalizował się w filozofii przyrody. Po uzyskaniu absolutorium, rozpoczął studia doktoranckie, które trwały od 1979 do 1983 roku.

W dniu 16 lutego 1984 roku Marian Wnuk uzyskał stopień doktora. Jego rozprawa doktorska, nosząca tytuł Rola układów porfirynowych w ewolucji życia, została napisana pod opieką promotora, ks. prof. Włodzimierza Sedlaka. Po tym etapie kariery, w latach 1985–1987, pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim jako starszy asystent, a następnie, w latach 1987–1996, objął stanowisko adiunkta.

Od 1996 do 1998 roku pełnił funkcję starszego wykładowcy, a w 1997 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Jego praca habilitacyjna, zatytułowana Istota procesów życiowych w świetle koncepcji elektromagnetycznej natury życia, przyczyniła się do dalszego rozwoju jego kariery akademickiej. W latach 1998–2000 ponownie pełnił rolę adiunkta, a od 2000 do 2013 roku był profesorem nadzwyczajnym.

Po dwuletniej przerwie na lata 2013–2015, gdzie ponownie był adiunktem, Marian Wnuk uzyskał tytuł naukowy profesora 30 grudnia 2015 roku. Nominację na ten zaszczytny tytuł odebrał 26 stycznia 2016 roku z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy. Od tego czasu kontynuuje swoją działalność w KUL jako profesor nadzwyczajny, obecnie w roli profesora emerytowanego, pełniąc obowiązki kierownika Katedry Filozofii Nauk Przyrodniczych.

Publikacje

Publikacje Mariana Wnuka, znakomitego badacza i filozofa, obejmują szeroki wachlarz dzieł dotyczących zagadnień z pogranicza filozofii i nauki. Jego dorobek literacki jest niezwykle bogaty i różnorodny.

• geneza i rozwój idei elementarnej jednostki życia, Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013,
• istota procesów życiowych w świetle koncepcji elektromagnetycznej natury życia, Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1996,
• rola układów porfirynowych w ewolucji życia, Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1987.

W swoich książkach Wnuk wnika głęboko w mechanizmy istnienia i ewolucji życia, analizując je zarówno z perspektywy bioelektromagnetyzmu, jak i filozofii przyrody. Dzieła te stanowią istotne źródło wiedzy dla naukowców z różnych dziedzin.

Wnuk brał również udział w tworzeniu rozdziałów w pracach zbiorowych, zajmując się zagadnieniami związanymi z nauką i pseudonauką oraz przyszłością sztucznego życia. Jego artykuły naukowe publikowane w renomowanych czasopismach często koncentrują się na filozoficznych implikacjach technik naukowych i ich wpływie na rozumienie życia.

• kwant życia – hipotezy na temat elementarnej jednostki życia, „Studia Philosophiae Christianae”. R. 40, nr 2 (2004),
• włodzimierz Sedlak wobec zagadnienia genezy życia, „Roczniki Filozoficzne”. T. 53, nr 1 (2005),
• światło jako cień Boga, „Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”. R. 52, nr 2 (2009).

Posłupienie Mariana Wnuka zasługuje na szczególne uznanie, co znalazło wyraz w księdze pamiątkowej: Genius vitae, będącej hołdem dla jego wkładu naukowego.

---

Oceń: Marian Wnuk (filozof)

---