Edward Wóltański, urodzony 13 grudnia 1953 roku w Kraśniku Fabrycznym, to postać, która od zawsze miała znaczący wpływ na życie polityczne oraz kulturalne Polski. Jest on rozpoznawalnym dziennikarzem, plastykiem oraz zasłużonym działaczem politycznym, który przez lata zaangażowany był w różne formy opozycji wobec reżimu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (PRL).
Wóltański swoją działalnością twórczą oraz publicystyczną przyczynił się do współczesnego obrazu polskiej sceny politycznej. Jego zaangażowanie w walkę o wolność i demokrację przyczyniło się do zmiany w podejściu społeczeństwa do kwestii politycznych i obywatelskich.
Życiorys
Edward Wóltański, urodzony w 1951 roku, rozpoczął swoją edukację artystyczną, kończąc w 1973 roku Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Lublinie. Po tym okresie przez pewien czas studiował na kierunku trenerskim w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, jednak z powodu trudnej sytuacji finansowej musiał przerwać naukę. W latach 1974-1981 pracował jako plastyk w Zakładach Górniczych „Rudna” w Polkowicach. W 1978 roku Związek Polskich Artystów Plastyków nagrodził go osobistą pracownią plastyczną.
W międzyczasie, od 1978 do 1981 roku, Wóltański angażował się w kolportaż wydawnictw niezależnych. W wyniku wydarzeń z 1980 roku, został członkiem Zakładowej Komisji Robotniczej NSZZ „Solidarność” oraz jednym z organizatorów solidarnościowego radia. Jego aktywność w ruchu opozycyjnym doprowadziła do tego, że w grudniu 1981 roku brał udział w komitecie strajkowym, a po jego zlikwidowaniu musiał się ukrywać. Aresztowanie miało miejsce 28 grudnia 1981 roku, a w lutym 1982 roku skazano go na 1,5 roku pozbawienia wolności z zawieszeniem na trzy lata.
W jego działalności nie zabrakło też organizacji pomocy dla rodzin represjonowanych. W latach 1982-1988 prowadził własną firmę w branży artystycznej. Internowany od 6 września do 14 grudnia 1982 roku, przez pewien czas przebywał w ośrodkach odosobnienia, takich jak: Nysa, Strzelin i Grodków. W 1983 roku ponownie aresztowano go, tym razem od 23 kwietnia do 24 czerwca we Wrocławiu.
Przez kolejne osiem lat, Wóltański prowadził swoją pracownię, gdzie był zaangażowany w podziemny druk. Pomagał w tworzeniu wydawnictw okolicznościowych oraz obrazów i transparentów związanych z „Solidarnością”. Jego praca obejmowała również powielanie prasy podziemnej oraz tworzenie odbitek zdjęć dokumentujących zbrodnię lubińską. Od 1982 roku regularnie kolportował podziemną prasę do Lubina, organizował seanse filmowe oraz tworzył biblioteki z podziemnymi wydawnictwami.
W roku 1982 został koordynatorem Solidarności Walczącej w Zagłębiu Miedziowym, co zapewniło mu ważną rolę w strukturze opozycji. Współpracował również z Arcybiskupim Komitetem Charytatywnym we Wrocławiu, pełniąc funkcje w duszpasterstwie dla ludzi pracy przy parafii św. Maksymiliana Marii Kolbe w Lubinie. W latach 1987-1989 był redaktorem i wydawcą „Gazety Lubińskiej”, współpracując z Wojciechem Swakonem oraz Jackiem Swakonem. W tym czasie jego działania były monitorowane przez Wydział V Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Legnicy.
W 1989 roku, sprzeciwiając się obradom Okrągłego Stołu oraz organizacji wyborów 4 czerwca, opowiadał się za demokratycznymi wyborami wewnętrznymi w „Solidarności”. W okresie późniejszym angażował się politycznie, popierając jednomandatowe okręgi wyborcze. Działał w Partii Wolności i brał udział w wyborach parlamentarnych w 1991 roku, startując z jej listy. W 1997 roku otwierał legnicką listę Ruchu Odbudowy Polski. W latach 1989-1992 pracował jako dziennikarz w „Głosie Wielkopolskim”, a w późniejszych latach pełnił różne funkcje, w tym specjalisty ds. zamówień publicznych oraz logistyki w Zarządzie Gospodarki Miejskiej w Lubinie. Był także członkiem komisji rewizyjnej stowarzyszenia Solidarność Walcząca.
Odznaczenia i wyróżnienia
Edward Wóltański otrzymał wiele wyróżnień za swoje osiągnięcia i działalność. W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2016 roku zaszczycił się Krzyżem Wolności i Solidarności, który odzwierciedla jego wkład w walkę o wolność i demokrację.
W 2009 roku jego praca została doceniona poprzez nadanie mu Nagrody miasta Lubina, co potwierdza jego znaczenie w społeczności lokalnej.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Grzegorz Czelej | Kazimierz Choma | Stefan Lelek-Sowa | Wojciech Wilk | Tadeusz Pizoń | Jarosław Stawiarski | Jan Dziubiński | Krzysztof Kawęcki | Anna Baluch | Andrzej Maj (samorządowiec) | Zbigniew Tokarczyk | Adam Pęzioł | Zygmunt Karczewski | Wiesław Pielaszkiewicz | Jerzy Plewa | Marta WcisłoOceń: Edward Wóltański