Kościół św. Ducha w Kraśniku

Historia tej świątyni sięga czasów wcześniejszych, ponieważ została wzniesiona na miejscu pierwotnego kościoła drewnianego, który niestety spłonął w połowie XVIII wieku. Praca nad pierwszą drewnianą budowlą, ufundowaną przez Jana Gabriela Tęczyńskiego, rozpoczęła się w 1529 roku i obejmowała również budowę szpitala. Do 1631 roku, kościół ten był obsługiwany przez świeckich księży diecezjalnych, a następnie w jego zarządzaniu zaczęli uczestniczyć kanonicy regularni.

Obecna forma kościoła została stworzona dzięki sponsorom z rodu Zamoyskich. Budowla, wzniesiona w latach 1758-1761, została oficjalnie konsekrowana przez biskupa Stanisława Rajmunda Jezierskiego 18 października 1761 roku. Świątynia przeszła istotne prace restauracyjne przed I wojną światową oraz po jej zakończeniu w II wojnie światowej, a w 1942 roku dobudowano do niej kruchtę.

Budowla, wzniesiona z cegły, charakteryzuje się jedną nawą i reprezentuje styl barokowy. W jej wnętrzu, przy prezbiterium, znajduje się zakrystia, a nad nawą umieszczono małą wieżyczkę na sygnaturkę. Cenne ołtarze, wykonane z drewna w wyrafinowanym stylu rokokowym, pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. W ołtarzu głównym można podziwiać współczesny obraz przedstawiający Zesłanie Ducha Świętego, natomiast w ołtarzach bocznych znajdują się obrazy: po lewej stronie św. Jana Nepomucena, a po prawej Matki Bożej Szkaplerznej.

W nawie znajdują się również dwa konfesjonały, które powstały w XVII wieku. Ponadto, zachowały się dwa zabytkowe feretrony, pochodzące z drugiej połowy XVIII wieku, reprezentujące styl rokokowy. Nowe witraże, zaprojektowane przez Leonarda Brzezińskiego z Szamotuł, ozdabiają okna świątyni, nadając jej szczególnego charakteru.